| En ik, ik oefende mild doch consequent in dankbaarheid voor wat er (al) is.
En als ik het nu overschouw : het voelt echt bevrijdend om wat weg te blijven uit ' meer en beter '. En dan heb ik het niet enkel over materiële zaken, maar vooral over de druk en verwachtingen die we onszelf dagdagelijks opleggen.
De machteloosheid, het verdriet maar ook de kwaadheid die de staat van de wereld op dit moment oproept voelt al eens zwaar. Maar we proberen hier binnenshuis heel bewust te doseren in het consumeren van berichtgeving en beelden.
We blijven in - eerste instantie- oefenen in het maken, behouden of herstellen van verbinding in onze kleinste cirkels van gezin, vrienden, familie en collega’s.
En we behouden ons geloof ook in de kracht van chaos en het mogen doorvoelen van zowel pijn als geluk.
Wie me hierin inspireert en rust geeft is ecofilosofe en milieu activiste Joanna Macy.
Ze leerde me dankbaarheid te zien als een actieve en rebelse daad. Dankbaarheid als een stok in de wielen van de huidige consumptiemaatschappij.
Het ‘actieve’ in haar doch milde boodschappen werkt voor mij.
Misschien ook voor jou?
|
